.jpg)
Podczas rozruchu silnika klatkowego występuje zawsze prąd rozruchowy (Ist), który jest wyższy od znamionowego prądu silnika. W przypadku rozruchu bezpośredniego ten prąd rozruchowy jest zazwyczaj 7-8 razy większy od znamionowego, a w przypadku zastosowania softstartu tylko 3-5 razy większy od znamionowego.
Zależnie od instalacji rozruch może trwać krótko lub długo. Ze względu na wyższy prąd podczas rozruchu softstart się będzie nagrzewać. Jest bardzo istotne, aby wybrać softstart z tyrystorami i radiatorem o wymia rach właściwych dla silnika i przeprowadzanego rozruchu. W przypadku instalacji z rozruchem o wysokiej mocy należy użyć softstartu o jeden rozmiar większego, ponieważ rozruch trwa wtedy zazwyczaj dłużej.
Maksmalny dozwolony prąd rozruchowy softstartu zależy od czasu trwania rozruchu. Zależność między prądem a czasem podana jest na poniższym wykresie zdolności rozruchowej.
Wybór większego softstartu nie wpływa na napięcie ani prąd dostarczany do silnika. Jedyną różnicą wynikającą z wyboru większego softstartu jest to, że wytrzymuje on większy prąd przez dłuższy czas, w związku z czym jest w stanie przeprowadzić rozruch większych silników lub cięższych instalacji.
Zdolność rozruchowa w przypadku użycia zabezpieczenia przeciążeniowego Limit zdolności rozruchowej wyznacza bardzo często zabezpieczenie przeciążeniowe silnika (termiczne lub elektroniczne). Te zabezpieczenia przeciążeniowe różnią się klasą wyzwalania, która wskazuje, jak szybko będą wyzwalane przy danym prądzie. Do normalnych rozruchów używany jest na ogół przekaźnik klasy 10, a do rozruchów o wysokiej mocy, które zazwyczaj trwają dłużej, przekaźnik klasy 30.
W instalacjach, gdzie zabezpieczenie przeciążeniowe jest pomijane (aktywne są inne zabezpieczenia) podczas rozruchu w celu wydłużenia czasu dostępnego na rozruch, należy bardzo dokładnie sprawdzić, jaka jest zdolność rozruchowa softstartu, gdyż to ona będzie wtedy wyznaczała limit.
Powyższe materiały opracowała firma ABB. sp. z o.o.
